"Na de geboorte van onze derde dachten wij: nu is er ruimte een ander kind te helpen," vertelt Eva. Zij en haar man Marc bieden opvang aan twee kinderen: een crisisplek voor alle leeftijden en een perspectief biedende plek voor jonge kinderen. "Dat past ons, gezien de leeftijd van onze eigen kinderen, het best," legt Marc uit. Ze zagen pleegzorg als een manier om een veilige plek te bieden in een gezin waar het 'zo gewoon mogelijk' is.

Eva en Marc waren niet onbekend met pleegzorg voordat ze zelf pleegouders werden. "In onze familie- en vriendenkring zijn meerdere gezinnen die pleegkinderen opvangen," vertelt Marc. "Juist als je zelf een stabiel gezin hebt, is het mooi om een plek te bieden aan een kind wat deze stabiliteit mist."Voor Eva is pleegzorg een manier om echt een verschil te maken in het leven van een kind. "Het is belangrijk dat je samenwerkt met ouders. Je hoopt dat contact met hen mogelijk is en zo natuurlijk mogelijk kan plaatsvinden.

Pleegzorg is niet zonder uitdagingen. Afscheid nemen van een pleegkind kan zwaar zijn, maar ook bijzonder. "Omdat je nooit weet of en hoe een plaatsing eindigt, genieten we van iedere dag. Bij het afscheid krijgt het kind een fotoboekje mee. We helpen het kind, met ons hele gezin, verhuizen," vertelt Marc. Een van de meest bijzondere momenten was toen ze een meisje, dat ze ooit tijdelijk hadden opgevangen, tegenkwamen in een pretpark. "Ze herkende ons nog. Mijn man kreeg een knuffel. Zo bijzonder!" Ondanks de moeilijkheden zijn er ook veel mooie momenten die de inspanningen meer dan waard maken. "Iedereen weet dat wij (crisis)pleegouders zijn. In onze familie is ieder kind welkom!" zegt Eva trots.