Elma en haar man Alex overwogen voltijdpleegzorg, maar na twee crisisplaatsingen weten ze dat tijdelijke pleegzorg beter bij hen past. ‘Wij gaan goed om met crisissituaties. iHub heeft dat goed ingeschat.’

Het leven draait om delen en geven. Vanuit die overtuiging begonnen Elma en Alex aan de training voor pleegouders. De bijeenkomsten maakten indruk. ‘Ik herinner me een oefening waarin trainer Trudie een A4 volplakte met plakband. Elke plakker stond voor een relatie: ouder-kind, kind-school. Een voor een trok ze de plakbandjes eraf. Allemaal relaties, verbroken door een uithuisplaatsing. Dat raakte mij diep.’

Tijdens een huisbezoek stelde het instroomteam van iHub crisispleegzorg aan ons voor in plaats van voltijdpleegzorg. Elma schrok. ‘Ik dacht: zijn wij niet goed genoeg? Wij, mijn man en vier zoons, zijn een hecht gezin. Wij doen veel samen. Een pleegkind, vaak geplaagd door hechtingsproblematiek, komt hier lastig tussen. “Het kind gaat juist die fijne gezinsmomenten proberen te verstoren. Dat is naar voor het kind. En voor jullie”, legden ze uit.’ We gingen er in mee en besloten in elk geval te beginnen met crisispleegzorg.

Eerste ervaringen
Na twee plaatsingen begrijpt Elma iHub’s keuze veel beter. Ze herinnert zich een eerste boswandeling met haar gezin en Sarah*, een vierjarig meisje dat het gezin tijdelijk opving. ‘We stapten uit de auto en ze begon te huilen. Ze wilde gedragen worden of in de buggy zitten.’ Sarah bleef huilen. Het gezin keerde teleurgesteld terug naar huis; de boswandeling kwam er die keer niet. Maar: het overkwam Elma niet nog eens. ‘Huilen of niet, we gaan gewoon wandelen.’

Op aanraden van iHub zoekt Elma een buddy. Ze vindt een pleegmoeder in de buurt. ‘Stel vragen en stel grenzen, was haar advies.’ Dat helpt Elma bij Roy, hun tweede crisisplaatsing. Hij kwam een dag later dan gepland omdat Elma kaartjes had voor een uitje. ‘Zonder haar advies was ik thuisgebleven en had ik het uitje laten gaan. Grenzen stellen is inderdaad belangrijk.’

Grenzen en vertrouwen
Na de algemene training om pleegouder te worden, volgde Elma de Traumacursus van iHub. ‘Wat ik daar leerde, paste ik toe bij Roy.’ De zevenjarige is boos. Veel en vaak. ‘Zijn ouders keurden de plaatsing af, dat verwarde hem.’ Beweging bleek Roy goed af te leiden. Maar, laat je een jongetje, boos en in een onbekende omgeving, alleen naar buiten? Elma stelt kaders. ‘Ik zei: je mag voetballen of fietsen, maar je blijft binnen de paaltjes. Hoe boos hij ook was, hij liep nooit weg.’ De cursus gaf Elma inzichten die haar sterker maakten. Ze is blij dat iHub haar deze kon bieden. ‘Wat ik onder meer heb geleerd? Boosheid mag bestaan. Binnen grenzen.’